Met een mix van angst, onwennigheid en onzekerheid, maar met oprechte intentie, deel ik deze blog met jullie.
Wie mij kent, weet dat ik liever (vooral in mijn privéleven) achter de schermen blijf. De 'online-spotlights' zijn niet mijn ding; mijn comfortzone ligt ver weg van camera's en lenzen. Toch voelde ik de drang om, met Valentijnsdag in het vooruitzicht, een stukje van mijn binnenwereld te delen met de buitenwereld. Een openhartig moment over iets waar ik zelden over praat, maar wat me altijd al heeft gefascineerd.
Hier ben ik dan, tot het besef gekomen dat sommige momenten vragen om authenticiteit, momenten die vragen om het delen van een stukje van jezelf. En wat is er symbolischer dan Valentijnsdag, waar liefde in al haar facetten wordt gevierd en geëerd?
Het is tijd dat ik een sluier oplicht en iets onthul wat de meesten van jullie wellicht niet weten. Geboren en getogen in een streng katholiek milieu, voelde ik me al van jongs af aan aangetrokken tot het boeddhisme. Meer dan 30 jaar geleden omarmde ik deze levensfilosofie, die me innerlijke rust bracht.
Thailand, met zijn rijke boeddhistische tradities, werd al snel mijn tweede thuis. Al was het telkens maar voor een aantal dagen, nergens anders ervaar ik diezelfde serene kalmte. Thailand is voor mij altijd een beetje een toevluchtsoord geweest, een oase van sereniteit in een wereld vol chaos.
Een van mijn favoriete plekken in Thailand is Boeddha Eiland. Dit afgelegen eiland, in de vorm van een groot hart, het symbool van liefde en vrede, is enkel te bereiken met een longtail boot. Bijna niemand kent het hier…ook de Thaise bewoners kijken me soms met argusogen aan als ik vraag om mij met hun bootje naar dit eiland te brengen.
De monniken op Buddha Island leiden een eenvoudig leven, gewijd aan spirituele groei. Ze begroeten me met vriendelijke knikken en gevouwen handen. Ik breng er uren door, omringd door de stilte van de natuur, enkel vergezeld door de Boeddhabeelden die op me neerkijken.
Hier, helemaal alleen en enkel omringd door monniken in hun oranje gewaden, vind ik de perfecte omgeving om te mediteren, om stil te worden en alles eens in vraag te stellen.
De golven kabbelen, de stilte omarmt me, en de wijsheid van de boeken die ik hier lees 'Think Like a Monk' (Jay Shetty) en 'The Monk Who Sold His Ferrari'- een geschenk van mijn petekind - vullen mijn hart met diepe dankbaarheid. De serene blikken van de Boeddhabeelden versterken dit gevoel, waardoor ik me nederig en erg dankbaar voel in deze prachtige omgeving.
In deze hectische wereld is dit voor mij telkens hét moment om te reflecteren.Tijd te maken voor de dingen die echt belangrijk zijn.
Valentijn is daarom voor mij meer dan alleen een dag voor geliefden. Het is een moment om stil te staan bij de kracht van liefde in al haar vormen. Naastenliefde, vriendschap, de liefde voor het leven zelf.
Vandaag wil ik dan ook iedereen danken die mijn pad heeft gekruist. Degenen die me hielpen, die me iets leerden, en zelfs diegenen die het me moeilijk maakten. Want ook zij droegen bij aan de persoon die ik vandaag ben.
Laat deze Valentijnsdag een moment zijn van verbinding, van warmte en van liefde. Voor iedereen, single of niet. Weet dat je niet alleen bent.
In de drukte van alledag, neem even de tijd om te vertragen. Zoek je eigen Boeddha Eiland, waar je innerlijke rust kunt vinden. Moge Valentijnsdag een dag zijn van liefde, van dankbaarheid. Een dag waar we de kostbare banden die ons allen verbinden koesteren.
With lots of love
Katleen
Boekentip: Think Like a Monk' (Jay Shetty) - 'The Monk Who Sold His Ferrari' (Robin S. Sharma)
Keuzevrijheid lijkt geweldig, toch? Maar te veel keuze kan overweldigend zijn. Psychologen noemen dit keuzeparadox. Hoe meer opties we hebben, hoe moeilijker het wordt om een beslissing te nemen. Als je geconfronteerd wordt met tientallen producten, hoe weet je dan wat je écht nodig hebt?